Предыдущая страница реферата | 7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17 | Следующая страница реферата

Выразалі з газеты ягоны партрэт хлапчукі,

Што гурбой на начлегах аб подзвігах мараць.

Беларусі.

Гісторыя Беларусі гераічная і драматычная і раскрыць яе толькі на мажорных нотах немагчыма. І наогул, цяжка гэта зрабіць у лірычным вершы, але важна даць адчуць знітаваннасць чалавека і радзімы, боль і радасць за яе, заўважыць новыя прыкметы Беларусі, паказаць, што даўняе прыроднае спалучаецца ў яе вобліку з новым, небывалым. Беларусь нельга уявіць без горкай памяці вайны, без Брэста і Хатыні. У вершы “Брэсту” аўтар піша:

Я кожны раз прыходжу да фартоў,

Стаю ля брамы доўга,

                                       як паломнік,

І кланяюся зноў зямлі святой,

Дзе кожны камень,

                                 як маўклівы помнік.

Любоўю да роднай Беларусі, глыбокім разуменнем яе гісторыі прасякнуты верш “Беларусі”:

У любві да цябе я не раз буду клясціся.

Не таму,

                каб ты помніла клятву маю.

Проста, дзе ні пабуду —

у Смаргоні ці ў Клясціцах,—

Я ўсё болей цябе пазнаю.

Проза паэта.

…Жывуць побач з намі салдаты,

Тыя, што помняць імёны паўшых.

У мастацкай прозе Г. Бураўкіна пакуль што небагатай па колькасці твораў над усім пераважае тэма вайны. Дэбютаваў ён у прозе апавяданнем “Мёртвыя жывуць”. Гераіня яго – старая вясковая жанчына Хвядося. Усіх яе родных забрала вайна: муж і сыны паляглі на фронце, а дачку Галю і дваіх яе дзяцей забіў паліцай, но дачка цудам выратавалася і доўга лячылася. Пасля вайны жыла па людзях, пасвіла каровы. Ёй пабудавалі хату, но жыццё не радавала яе. Праўдзіва перадае аўтар душэўны стан жанчыны, яе невясёлыя думкі, успаміны. Не можа яна забыць тую страшную ноч, калі арудаваў у яе хаце паліцай. Нарэшце да яе дайшлі чуткі, што бачылі паліцая ў Мінску. І яна едзе з-пад Дрысы на сустрэчу з сваім горкім мінулым. Спатканне было нечаканным, яна пазнала яго. Ён яе спачатку не пазнаў – лічыў, што забіў яе тады. Галя толькі і смагла вымавіць: “Звяруга”. А ён анямелы, з пабялелымі вуснамі ўпаў перад ёю: ведаў, што літасьці не будзе. Так заканчываецца апавяданне. Забітая паўстала жывой перад забойцам і ад яе суда не ўцячы, не схавацца.

У паэта ёсць верш, у якім ён гаворыць так пра гэтага паліцая:

Не збіраўся ні страляць, ні вешаць,

А страляў – хацеў ці не хацеў,

Рекомендуем скачать другие рефераты по теме: реферат группы, первый снег сочинение, сочинение рассказ.





Предыдущая страница реферата | 7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17 | Следующая страница реферата