Предыдущая страница реферата | 1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11 | Следующая страница реферата

Пісаць вершы пачаў яшчэ ў школе ў старэйшых класах і частку з іх надрукаваў у 1952-ім годзе ў полацкай абласной газеце. Паэт гаворыць так:

Я не знаю, удаўся ў каго я такі:

Цягне дзіўная сіла мяне да ракі.

Цэлы дзень у прадоннях крынічных віроў

Бачу гульні язёў, чуйны сон шчупакоў.

  Сваімі настаўнікамі паэт лічыў Уладзіміра Маякоўскага, Уладзіміра Лугаўскога і па-зямляцку блізкага Пятруся Броўку. Першы зборнік “Майская просінь” выйшаў у 1960-тым годзе, сюда ўвайшлі самыя раннія яго творы, напісанныя ў гады вучобы на рубяжы дзяцінства і юнацтва. Зусім юначымі вершамі былі “Дрэва”, “Кастрычнік”, “Ластаўкі” і іншыя. Вылучаецца верш “Я іду”, галоўны герой – незвычайна радасны дваццацігадовы юнак выклікае захапленне дзяўчат, і ўсе вакол незвычайнае, светлае, усё захапляе, а перш за ўсё маладым адчуваннем жыцця, радасцю ад палнаты успрымання, упэўнасцю ў сваіх магчымасцях зрабіць добрае. І сказана гэта не толькі за сябе – за цэлае пакаленне:

І паветра здаецца мядовым,

І нябесы чысцей і сіней.

Я іду дваццацігадовы,

І дзяўчаты глядзяць на мяне.

У вершы “Я хачу прайсці” высказана імкненне аўтара заглянуць у будучыню, сцвердзіць асноўныя прынцыпы творчасці і найпершы з іх – арганічную сувязь са сваім народам і краем, быць на пярэднім рубяжы жыцця  і змагання:

Я хачу прайсці па зямлі,

Каб мне людзі сэрцы адкрылі.

Слёзы шчасця і мазалі

Па-братэрскі са мной падзялілі.

З першых публікацый у прэсе адчуваўся самабытны талент Г. Бураўкіна. Пачынала праяўляцца грамадзянскасць таленту паэта, трыбуннасць і актыўнасць паэтава слова. І разам з тым лірычнасць, мяккасць, стрыманая расчуленнасць. Тут знойдзем творы, напісанныя больш сталым дасведчаным у сакрэтах майстэрства: “Полаччына”, “Палеская балада”, “Полацкая балада”, “Вочы сінія-сінія”. Яны вельмі арганічныя для пачаткоўца, пераполненнага пачуццём любові да свайго краю, да горада, што стаў родным.

“Люблю сваю Полаччыну…”

Генадзь Бураўкін прызнаваўся ў любові да сваей роднай Полаччыны, дзе яскрава праявілася здольнасць аўтара шырокімі мазкамі намаляваць аблічча роднага краю:

Тут азёры, як неба, сінія

Ў чаротах чароды гусіныя,

А на дне Млечным Шляхам свецяцца

Трапяткія гурты язіныя.

Тут, у Полаччыне, хораша, галасіста спяваюць для закаханых салаў’і. І ўжо далей, крыху жартуючы, аўтар дадае:

 Тут дзяўчыны ўсе – чарнабровыя,

На палях ільны двухметровыя…

Тут пад кожным курганам і каменем –

Ці быліна, ці казка чароўная…

Ён любіць сваю Полаччыну, свой родны кут так, як можна любіць толькі Радзіму. І калі адзін універсітэтскі жартаўнік, яго харошы сябар, пусціў па студэнцкім інтэрнаце эпіграму, Генадзь Бураўкін не крыўдаваў:

Рекомендуем скачать другие рефераты по теме: реферат группы, первый снег сочинение, сочинение рассказ.





Предыдущая страница реферата | 1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11 | Следующая страница реферата