Предыдущая страница реферата | 10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20 | Следующая страница реферата

Сацыяльна-псiхалагiчная характэрыстыка вобразау у апавяданнях Мiхася

Лынькова "Сустрэчы" i "Над Бугам". 20.1

Апавяданне "Над Бугам" (1926) прысвечана барацьбе Чырвонай Армii з белапалякамi. Чырвонаармейцы рыхтуюцца да ранiшняга наступлення, у вынiку якога яны павiнны авалодаць процiлеглым берагам Буга, дзе акапауся вораг.
Рыхтуюцца да гэтай бiтвы i Васька Шкатау з Ванькам Разанскiм.

Васька Шкетау - чалавек без бiяграфii, якi не памятае нi бацькоу, нiродных, нi сяброу. Мiнулае яго - страшны сон, нейкае непаразуменне.
Працавау падкухарам у тракцiры. Быу басяком, злодзеем, задзiрыстым буянам, якога не хацелi лiчыць за чалавека. У пошуках шчасця ен пайшоу у Чырвоную
Армiю, стау салдатам.

Васька Разанскi - патомны разанскi селянiн, якi пайшоу на вайну, пакiнуушы дома жонку i чатырох дзяцей. Ен сумуе "аб каласах жытнiх на сваей паласе", "аб дзецях-румзах, аб жонцы".

Бераг быу узяты чырвонаармейцамi. Смяртэльна паранены у баi, Васька
Шкетау перажывае пачуцце радасцi ад таго, што вораг разбiты. Памiраючы, ён шэпча:"Эх, позна, позна, i так рана, рана...". У гэтых словах - шкаданне, што яго шчаслiвае жыцце прыйшло позна i што так рана трэба памiраць. Памi раючы ад ран Ванька Разанскi ужо думае не пра салдацкi мяшок, а пра свой
"непераможны полк", пра якi ен з пачуццем гордасцi гаворыць у перадсмяротным пiсьме жонцы Алене.

М.Лынькоу адлюстроуваючы напружаную барацьбу за новы лад, паказвае перавыхаванне чалавека у агнi грамадзянскай вайны. Героi апавядання "Над
Бугам" рознымi шляхамi прыйшлi у Чырвоную Армiю, i у працэсе змагання з белапалякамi яны становяцца новымi людзьмi, аддаюць свае жыцце за справу вызвалення працоунага чалавека. Асаблiва глыбокага пранiкнення ва унутраны свет людзей удалося дасягнуць М.Лынькову у апавяданнi "Сустрэчы".

Захар Крымянец - галоуны герой апавядання. Выконваючы рэвалюцыйнае заданне, кiруючыся уласным пачуццем абавязку, забiу правакатара, свайго ранейшага сябра. За гэта Захар быу асуджаны на пажыццевае турэмнае зняволенне.

Вызваленне прыйшло у 1939 г. З групай былых палетычных зняволеных Захар
Крымянец вяртаецца на радзiму. А жорсткi лес рыхтавау для Захара новыя выпрабаваннi. У старой, спакутаванай жанчыне ен ледзь пазнау жонку, ад якой даведауся пра смерць сына i арышт дачкi Вярунькi.

У вобразе Захара Крымянца М.Лынькоу паказау нязломнага змагара за свабоду, аптымiста. Згартаваны жыццевымi выпрабаваннямi, ен мужна пераносiць асаблiства гора i верыць у шчаслiвую будучыню народа.

Тэматыка, гуманiстычныя i агульначалавечыя матывы творчасцi Максiма Танка.

20.2

Паэзiя Максiма Танка (Яугена Iванавiча Скурко), народнага паэта
Беларусi, лаурэата Ленiнскай прэмii, сагрэта дабрыней i даверам да чалавека. Для паэта вершы - гэта i прызванне, i праклем, i шчасце, i мука, i свяшчэнны абавязак.

У ваеннай лiрыцы М.Танка (зборнiкi "Вастрыце зброю", "Праз вогненны небасхiл") цэнтральнае месца займае вобраз Беларусi-партызанкi, паланенай, але няскоранай. У паэii ваенных гадоу поруч з матывамi пагрозы фашызму выразна чуецца вера у перамогу дабра над сiламi зла. Герой ваеннай лiрыкi
М.Танка нi на iмгненне не забывае, за што, у iмя чаго ен змагаецца. Вайна для яго не прызванне, а цяжкi, неабходны абавязак.

У гады вайны быу напiсаны верш М.Танка "Родная мова" (1943). Мова беларусау асэнсоуваецца аутарам як арганiчная, iстотная часцiца духоунай культуры народа. У самыя цяжкiя моманты гiсторыi мова дапамагала людзям выстаяць, не страцiць веры у лепшую будучыню.

Паэтызуючы родную мову, услауляючы велiч i сiлу народа, яго гiсторыю паэт заклiвае любiць i шанаваць сваю Айчыну, сваю мову, якая дае струмам песнi, а паэтам - натхненне.

Да творау перыяду Вялiкай Айчыйнай вайны адносiцца паэма "Ямук Сялiба" у якой раскрываюцца вытокi усенароднай партызанскай барацьбы, патрыятызм i мужнасць абаронцау бацбкоускай зямлi.

Пясляваенная паэзiя М.Танка вызначаецца тэматычнай шырыней i разнастайнасцю, фiласофскай разнавялiкасцю, маштабнасцю (зборнiкi "Каб ведалi", "На камнi, жалезе i золаце", "У дарозе", "Хай будзе святло").

Максiм Танк - прынцыповы гуманiст. Для яго вялiкая барацьба за лепшыя iдэалы чалавецтва - гэта барацьба не толькi за сацыяльную справядлiвасць, але i за паэзiю супраць антыпаэзii, за гармонiю супраць дэструктыунасцi, за розум супраць бясплоднага самагубнага крыуляння.

У вершы-верлiбры "Перапiска з зямлей", якi адкрывае аднайменны зборнiк, сцвярджаецца велiч працы чалавека, якi усе жыцце прысвяцiй зямлi i плугу.

Сэнс сваей паэзii М.Танк бачыць у цеснай адмесцi з жыццем людской працы, з сенняшнiм жыццем, трывожным i неспакойным.

У вершах М.Танка есць прастата, высокая духоунасць i неаслабная увага да людзей, да свету, да таго, пра што ен пiша. Верш "Рукi мацi"-гiмн працавiтым мацiным рукам, якiя нiколi не ведалi адпачынку. Мацi з'яуляецца для паэта увасабленнем чалавечай.... высакароднасцi, сцiпласцi.

Карцiны жыцця беларускай вескi у рамане Iвана Мележа "Людзi на балоце".

Галерэя характарау у творы. 21.1

"Людзi на балоце" - раман пра жыхароу глухой весачкi Куранi, адрэзанай ад знешнега свету непраходнымi палескiмi балотамi. I.Мележа больш за усе пры цягвае штодзеннае жыцце куранеуцау, тое знешне неяркае, аднастойна - шэрае, з чаго па сутнасцi, i складаецца жыцце тысяч i мiльенау людзей, моцна прывязаных да зямлi.

Рекомендуем скачать другие рефераты по теме: рассказы, шпаргалки на экзамен, социальная работа реферат.





Предыдущая страница реферата | 10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20 | Следующая страница реферата